• Verburch JO13-2 sleept dure punten uit het hete vuur
    De vierde competitieronde gaf voor Verburch JO13-2 een potje aan tegen een directe concurrent voor één van de kopposities: DUNO.
    Voorafgaand een de wedstrijd werden de troepen in tactisch opzicht bijgepraat door de coach. De Grote Roerganger had een nieuwe spelvariant uit de hoge hoed getoverd. Niks geen 1-4-3-3, 1-5-3-2 of 1-4-4-2, maar 1-10 .... Kortom, proberen als een hecht team te spelen. Het leek wel of de nieuwbakken bondscoach van het andere Oranje voor de groep stond ...

    Meteen vanaf de aftrap was duidelijk, dat het zware pot zou worden. De Haagse tegenstrevers waren fysiek net even wat sterker en een aantal DUNO-ers waren in voetbaltechnisch opzicht de bovenliggende partij. De Oranjehemden wisten nauwelijks over de middellijn te komen en omdat er ook wat slordig met balbezit werd omgegaan, was er aanvankelijk sprake van een soort van eenrichtingsverkeer richting het Poeldijkse doel.
    De defensie van Verburch had het lastig, maar bleef krakend en piepend overeind. Dat was overigens ook te danken aan het gebrek aan effectiviteit bij de Hagenezen.
    Halverwege de eerste helft was de eerste echte kans voor Verburch te noteren, maar die eerste kans leidde nog niet tot een doelpunt. De tweede counterkans werd echter wel doeltreffend afgerond: 1-0.
    En ineens was daar aan Poeldijkse zijde het geloof in een goed resultaat. De duels werden vaker gewonnen en er werden zo nu en dan fraaie combinaties op de grasmat gelegd. Het duel werd steeds meer een meeslepend gevecht, waarbij beide ploegen nauwelijks voor elkaar onder deden.
    De ploegen gingen met een 1-0 stand aan de ranja.

    In de rust werd de defensie van Verburch grondig gerenoveerd - noodzakelijk als je iedereen evenveel wil laten spelen -, maar dat pakte in de tweede helft toch niet zo heel goed uit. DUNO sneed
    diverse keren messcherp door het hart dan de defensie en het was billenknijpen voor het Poeldijkse Legioen.
    Maar DUNO wist de doelrijpe kansen niet te verzilveren en wederom begon het geloof in een goed resultaat aan te wakkeren bij de Oranjehemden. De Poeldijkers kwamen zelfs op 2-0 door een uitstekend uitgespeelde counter.
    DUNO stroopte de mouwtjes extra op en even werd Verburch onder de voet gelopen. Wist de Poeldijkse goalie een afstandsschot nog ternauwernood te pareren, de volgende messcherpe aanval dwars door het midden was hem te machtig: 2-1.
    Verburch keken even sip rond, maar herpakte zich vervolgens op wonderbaarlijke wijze, hetgeen vrijwel meteen tot succes leidde.
    Na een prima uitgevoerde pressing werd de DUNO-defensie ernstig vastgezet en tot fouten gedwongen, hetgeen tot heel duur balverlies leidde. De Poeldijkse spits liet zich dat buitenkansje niet ontnemen en prikte zijn derde goaltje in het doel: 3-1.
    DUNO lag misschien wel op de rug, men was geenszins verslagen. De zwartgroenen zetten aan voor een slotoffensief wat tot een paar
    kansjes leidde. De grootste kans werd echter weergaloos gekeerd door de Poeldijkse goalie.
    Op het veld werd de strijd een ware slijtageslag, waarbij hier en daar wat spaanders vielen. Het werd echter nimmer onsportief, het was een echte \"mannenwedstrijd\".
    De stand op het scorebord was en bleef 3-1 in Poeldijks voordeel.

    Verburch JO13-2 heeft een geweldige prestatie als collectief geleverd. Er is keihard gewerkt, gezwoegd en gestreden met en voor elkaar.
    En dan zie je maar, dat je niet de beste voetballers hoeft te hebben om als team succesvol te zijn.
    Verburch heeft de goede lijn van de afgelopen weken voortgezet door als team het vuur uit de sloffen te lopen en als een collectief te
    werken.
    Er gloort wat moois ....